2010 yılında İngiltere’nin pazarlama yönetimi eğitimi veren en prestijli şirketlerinden birinden eğitim aldım. Öncelikle şirketlerin bu tip eğitim kurumlarını çalışanları ile buluşturmasını çok önemsiyor, dünya ile aynı dili konuşabilmenin avantajını anlayabilmiş yöneticileri kutluyorum.

Dil demişken, bu eğitimi aldığım dünya vatandaşı, etkileyici bir üniversite profesörünün anlattığı harika konuları değil ama kişisel öyküsünden aldığım önemli bir dersi sizinle paylaşmak istiyorum.

Kendisi, Cezayir’de doğmuş, Fransa’da eğitim görmüş, Japonya’da yıllarca çalışmış, orada aile kurmuş, sonra da İngiltere’ye dönmüş bir Fransız vatandaşı.

Japonya da çalıştığı dönemde çok güzel bir Japon kızına âşık olmuş. Birbirlerini çok sevmişler ve sonunda durum evlilik teklifine gelmiş. Kızın gözleri mutluluktan parlamış ama evet demek için 3 şart koşmuş:

1- Gelecekteki ailem Japon kültürünü en ince detayına kadar öğrenecek,

2- Evde Japonca konuşulacak,

3- Çocuklarım büyükanne ve büyükbabalarıyla rahatça anlaşabilecekler.

Yolun başında olan ve çok güzel bir genç kızla evlenmeye hazırlanan profesörümüz bu şartları hemen kabul etmiş.

Çift ilk günden itibaren evde Japonca konuşmaya başlamış. Sonra 3 tane oğulları olmuş. Doğumlarından itibaren ana dillerini öğrenmişler. Fransa’da 6 haftada bir 1 hafta olan okul tatillerinin hepsinde, yanlış okumadınız hepsinde anne, çocukları okuldan alıp havaalanına götürmüş ve Japonya'ya gitmiş. Her tatil haftasında çocuklar Japonya'da 1 haftalık kurslara devam etmişler.

Bu durum kesintisiz olarak aile nerede olursa olsun sürmüş.

Profesör, çocukların ilk yaşlarında bu durumu onlara açıklamakta ne kadar zorlandıklarını, her seferinde istedikleri bir oyuncak vb. ödüllerle onları motive ettiklerini anlattı.

Bu nasıl büyük bir sabır ve ne inanılmaz bir çaba! Ya profesörün olağanüstü anlayışı ve desteği… Ben bu yoksunluğu bilmiyorum çünkü çocuklarımla, kendi kültürümle iç içe, kendi dilimi rahatça konuşarak yaşıyorum.

Bu insanların kendi dili ve kültürü için verdiği mücadele o eğitimden benim öğrendiğim en önemli dersti.

Bilmiyorum anlatabildim mi?


Yonca Buğdaycı M.

24.02.2011